Vrijdag 22 juli
 

De laatste echte vakantiedag en we werden geconfronteerd met een nieuw fenomeen: het regende toen we de tent uitkwamen. Hierdoor kwamen we voor een klein dillema te staan: zouden we de geplande wandeling gaan doen of was het toch verstandiger de auto te pakken om het plaatsje Vianden te bezoeken.

Tijdens het ontbijt echter trok het al een beetje open en werd het steeds droger waardoor de keus snel gemaakt was: we gingen voor de wandeling en een bezoek aan Vianden laten we over voor een volgende vakantie in het groothertogdom.

De wandeling die op de agenda stond was er een van 10 kilometer lang met onze thuisbasis Enscherange als start en eindpunt. Makkelijker kon dus niet, we konden direct vanaf de tent de natuur ,in lopen voor wat uiteindelijk misschien wel de mooiste lange wandeling van deze week was. En het weer werd ook nog eens steeds beter! Gelukkig werden we meteen verzocht (zie bordje) om op de paden te blijven, hetgeen we toch al van plan waren, aangezien je, gelet op de afgronden waar je steeds langs loopt, wel erg levensmoe moet zijn om ver van het pad af te gaan... De foto's spreken verder voor zich.
Na dez heerlijke wandeling was het eerst tijd om enorm in te storten. Een middagdutje was echt even noodzakelijk, blijkbaar. De conclusie moet dan ook zijn dat als je zo actief vakantie viert een week meer dan genoeg is! Toen we weer bijgekomen waren was het weer tijd voor een culinair verzetje, en Son was zoals op de foto is te zien erg blij dat ze lekker Ansjovis mocht verwerken in de tomatensaus...
Na het eten besloten we dat we het middagdutje maar eens even moesten gaan compenseren door nog een avonwandelingetje te maken. In eerste instantie zijn we van de camping afgelopen om te kijken of we ergens een leuk paadje konden vinden waar we het bos in zouden kunnen lopen. We bleken hiervoor toch de verkeerde richting gekozen te hebben aangezien het enige dat we gespot hebben een trein was. Aan het reusachtige formaat van de trein is wel te zien hoe groot Luxemburg is!
Bij gebrek aan mooie paadjes besoten we al snel weer terug te lopen richting camping om dan maar te kijken waar dat pad dat naast de ingang omhoog loopt nu eigenlijk naar toe leidt. En vanzelfsprekend bleek dat zo ongeveer naar de mooiste top (inclusief zonsondergang) te leiden die we deze week gezien hebben. Het is ook altijd hetzelde: van schoonheid dicht bij huis vergeet je te genieten!

De wandeling was de perfecte afsluiting van een perfecte vakantie. Lichamelijk erg moe maar met een volledig schoon hoofd zochten we ons bed op om de dag erna de terugreis te aanvaarden.
home